Tekst achterflap

Introvert zijn: ineens was het er. Niet voor de introverten; zij wisten allang dat ze bestonden. Maar voor de rest van de wereld stond het onderwerp plotseling op de kaart. En dat is broodnodig, als je beseft dat de mensheid zeker voor een derde uit introverte mensen bestaat. Hoog tijd dus dat we serieus kennisnemen van deze ‘soort’: wat is introversie nu precies allemaal wel en vooral ook niet, hoe kun je een echte introvert herkennen en niet te vergeten: wat is reuze herkenbaar, zelfs voor mensen die wél uit een taart durven te springen op hun verjaardag?

In Ik moet nog even kijken of ik kan rekent Liesbeth Smit af met het idee dat introversie iets zieligs of saais zou zijn. Met een frisse en heldere blik gaat ze uitgebreid in op de verschillende kanten van introvert zijn: want hoe ga je er op de werkvloer mee om? Zijn er ook mensen die zowel introvert als extravert zijn? En wat moet je eigenlijk allemaal weten over je introverte kind?

Ik moet nog even kijken of ik kan is het Nederlandse antwoord op Susan Cain. Scherp en met veel humor geschreven, en vol handige tips en lijstjes. Voor introverten én extraverten – en iedereen daartussenin die ‘nog even moet kijken of-ie kan’.

Biografie

Liesbeth Smit (1974) is historicus en freelance journalist voor diverse publieksbladen. In 2017 debuteerde ze bij Nijgh & Van Ditmar met Ik moet nog even kijken of ik kan - de stille revolutie van de introverte mens (ruim 30.000 exemplaren verkocht) en in 2019 verscheen Echte vrouwen krijgen een kind -de stille revolutie van de niet-moeder waarin ze beschrijft hoe het is om als vrouw anno nu géén kinderen te hebben. Momenteel werkt ze aan Aan ons is niets meer te zien, een persoonlijke en liefdevolle zoektocht naar een verloren afkomst, die draait om kleur bekennen naar je familieverleden en naar jezelf.

Details